Turkey And The Crisis Of Sykes-Picot Order; From Foreign Relations To Foreign Policy

Türk dış politikasının tarihiyle ilgili bir avuç başlığa hızlıca bir göz atmak, dış politikanın modern Türkiye ile olan ilişkisini kavramak için yeterlidir. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, genellikle 1.000 sayfadan fazla olan bu kitapların en zengin bölümleri geç Osmanlı İmparatorluğu ile ilgilidir? Bu da gerçekten tartışılmaya değer bir dış politika olduğu anlamına gelir. Bu arada, ülkenin I. Dünya Savaşı sonrası dış politikasıyla ilgili bölümlerde iki belirgin özellik vardır: (1) Dış ilişkilerin tartışılması ve (2) Türkiye'nin dış ilişkilerle olan ilişkisi nedeniyle dış politika geliştirememesi ve değerlendirememesi. Sonuç olarak, dış ilişkiler pratikte dış politikanın yerini almıştır. Osmanlı sonrası Türk elitlerini etkileyen dış politika yaklaşımları eleştirilebilir. Ancak, bu dönemin koşulları göz önüne alındığında, izolasyonizmin yalnızca bir politika kararı olmadığı konusunda çok az şüphe vardır. Ortadoğu'da Sykes-Picot sınırlarının ortaya çıktığı bir zamanda, Osmanlı İmparatorluğu siyasi ve ekonomik zorluklarla baş edemedi. Türkiye'deki çağdaş dış politika tartışması, bu bağlamda, ülkenin, kolayca vazgeçilemeyen ve değişime karşı bağışık bir yükümlülük olan Sykes-Picot rejimi üzerinde nöbet tutması gerekip gerekmediği sorusuyla ilgilenmektedir. Ortadoğu halklarının ve hükümetlerinin bir Sykes-Picot yüzyılından geçtiğini kavrayamayan ve zorunlu duruşu ideal bir politika olarak yanlış anlayanların, ilk değişim belirtileri ortaya çıktığında yirminci yüzyıl reflekslerine geri dönmelerinde tuhaf bir şey yoktur. Bu anlamda, Türkiye ve Sykes-Picot Düzeni Krizi: Dış İlişkilerden Dış Politikaya adlı çalışma, AK Parti iktidarının on üç yılı boyunca Türk dış politikasının çok boyutlu bir hesabını sunmaya çalışmaktadır.